De volgende ochtend ging voor ons om 5:00 de wekker en werd vlot een ontbijt naar binnen gewerkt de spulletjes ingepakt en met een wat miezerige regen afgezet naar Valkenburg.
Bij de start werden de zakken en bidons gevuld en net voor 7:00 gingen we van start, 
het was nog redelijk droog en rond 5 graden, maar niet voor lang. Na een kwartier begon het al wat te druppelen en dit werd alleen maar erger. Behalve de weersomstandigheden was het goed fietsen hoewel we niet zoals in voorgaande 
jaren in een groepje konden ‘verstoppen’. Het was namelijk heel erg rustig op de weg. Wel hadden we gezelschap gekregen van een Engelsman die mooi met ons meedraaide.
Vlak voor de eerste bevoorrading misten we een afslag waardoor we een schitterende steile afdaling voor onze wielen kregen. Nadat we beneden waren aangekomen bleek dus dat we verkeerd waren gereden, dus moesten wij die vervelende klim weer naar boven fietsen.
Na 50km werden de zakken en bidons gevuld, en werden we al flink koud (we waren ondertussen al drijfnat) geworden. Klaas had al heel erg koud. We gingen snel verder maar de stop had ons niet veel goed gedaan. Gelukkig stond de Loorberg snel op het programma en kwamen weer een beetje op temperatuur, ondertussen begon het steeds harder te regenen. Op de Camerig (bovenop kwam Alex ons nog achterop)zag Fré al niets meer omdat de brillenglazen steeds weer besloegen dit maakte dat het dat het afdalen nog linker werd waardoor Fré het erg rustig aandeed. Op naar het drie landen punt had het moraal van Klaas een dieptepunt bereikt en ook bij Fré, hoewel het fietsen eigenlijk best goed ging, waren de omstandigheden dermate slecht dat ook zijn motivatie bijna geheel was verdwenen, De afdaling ging bijna net zo snel als dat we naar boven fietsten en werd door hem als gevaarlijk ervaren, een beetje boven de bril en door de bril heen kijkend gingen we naar beneden.
Bij de volgende bevoorrading had Fré het ook wel gehad en werd besloten dat we de kortste route naar de auto zouden nemen. In de afdaling naar Vijlen zag Fré helemaal niets meer toen de glazen maar uit de bril gehaald en gelukkig kwam het zicht zo een beetje terug. Bij Vijlen zouden we dus de kortste weg naar de auto nemen.
Willem wilde toch graag de AGR uit fietsen, en aangezien Fré weer een beetje zicht had werd door hen besloten om toch door te fietsen en namen we hier afscheid van Klaas.
Hoewel het nog niet droog was begon het hier en daar toch wat lichter te worden en hadden we goede hoop dat dat het snel droog zou worden.
Het heeft ook zo zijn voordelen om met dit weer te fietsen. Op de Kruisberg, 
Eyserbosweg en de Keutenberg was het heerlijk rustig en konden op ons ‘gemak’ en eigen tempo naar boven fietsen terwijl het ander jaren soms wat laveren was tussen de renners die stil vallen of van achteren zitten te schreeuwen dat ze er langs willen.
Rond 13:40 rolden we na 142km over 
de finish in Vilt. Ondanks de vijf uur regen en nattigheid een heel bijzonder tocht en we zijn blij dat we zijn door gefietst! Bedankt Willem!
Hierna kregen we nog ons welverdiende warme hap en maakten wij ons weer op voor de reis naar huis.
Onder tussen waren de andere heren en dames rond negen uur gestart voor hun 150 en 100km tocht. De heren (Aize Fokke Jan Wybo en Sjaak)
zaten het bepaald niet mee met 5x een lekke band. Maar ook zij hebben de finish gehaald net als de dames die onder begeleiding van Jack, of was het andersom d e 100 km hebben uit gefietst Chapeau!